از زمره حکمای نامدار قرن یازدهم هجری قمری، حکیم ابوالقاسم میرفندرسکی است که علاوه بر علّو مقام فلسفی، از بزرگان اهل معنا و عرصة عرفان نیز به شمار آمده است. قطعة منظوم به جای مانده از او معروف به «قصیدة یائیه» حاوی مضامین بلندیست که چند شرح مفصّل و مختصر را به خود اختصاص داده است و علاوه بر آن افق جدیدی از ذوق و مشرب فکری سرایندة آن را به نمایش میگذارد. استاد و مدرّس حکمت مشاء عارف قلندر و شارح آثار متصّوفه، متبحّر در علم کیمیا و دانشهای باطنی و بالاخره حکیم صاحب ذوق و سرایندة توانای اشعار حکمی گوشهای از اوصافی است که صاحبان تراجم و رجال در حقّ این چهرة نه چندان شناخته شدة عصر صفوی آوردهاند. پیچیدگی شخصیت میر چنان است که قضاوت در خصوص مشرب فکری وی را دشوار میسازد و یکی از جهات آن مضامین قصیده یاد شده است که در این نوشتار ضمن بازخوانی فقراتی از آن، وجوهی از ذائقة حکمی این چهره بزرگ عرصة فلسفه و عرفان اسلامی را ملاحظه خواهیم کرد.
کلیدواژگان: قصیدیه یائیه، مثل نوریه،رساله صناعیه،مکتب اصفهان،مکتب شیراز
متنپژوهی ادبی، دوره ۱۲، شماره ۳۸، زمستان ۱۳۸۷، صص ۹۳-۱۰۵
برای مطالعه مقاله اینجا را کلیک نمایید
