نقد فلسفی دلوز بر اسپینوزا، که در کتاب اسپینوزا و مسئلۀ بیان آمده است، اثر بسیار مهمی است، زیرا نتایجی که در آن کتاب به‌دست آمده‌اند بنیادهایی فراهم می‌آوردند برای تأملات مابعدالطبیعی بعدی دلوز درباب طبیعت قدرت، بدن، تفاوت، و شباهت. دلوز و اسپینوزا نخستین کتابی است که آرای فلسفی دلوز را بررسی می‌کند، در جاهایی که تلاش می‌کند فلسفة اسپینوزا را ارزیابی کند و استدلال‌های وی را درباب مسائلی مانند امر مطلق، فلسفۀ ذهن، معرفت‌شناسی، و فلسفۀ اخلاق و سیاست به‌چالش بکشد. اگرچه نویسنده دلوز را تحسین می‌کند، با او سر مخالفت دارد و بر آن است که استدلال‌های وی نه‌تنها به ماتریالیسم حذفی و گونه‌ای سیاست هابزی می‌انجامند، بلکه مبهم‌گویی و مبهم‌کردن را رواج می‌دهند. وی، ضمن مخالفت با نظریه‌پردازان فمینیست که مفاهیم دلوز را راهی برای نجات نظریه‌های فمینیستی می‌دانند، پیش‌نهاد می‌دهد که چرخش به‌سوی مارکسیسم و نظریۀ انتقادی بهترین راه‌گشای فمینیسم خواهد بود.
کلیدواژگان: دلوز، اسپینوزا، فمینیسم، ماتریالیسم، نظریۀ انتقادی
بهناز عقیلی دهکردی، حسین کلباسی اشتری
پژوهش‌نامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی، دوره ۱۸، شماره ۷، مهر ۱۳۹۷، صص ۲۱۹-۲۳۸
برای مطالعه مقاله ایــنــــجــــــــــا را کلیک نمایید
